مواد شیمیایی معدنی فاضلاب

فاضلاب شامل طیف وسیعی از مواد شیمیایی معدنی است که می‌توان آنها را به دسته‌های مختلف تقسیم کرد:

مواد مغذی:

• نیتروژن: به شکل آمونیاک، نیتریت و نیترات یافت می‌شود.
• فسفر: به شکل فسفات یافت می‌شود.

فلزات سنگین:

• کادمیم
• کروم
• مس
• جیوه
• نیکل
• سرب

مواد معدنی دیگر:

• کلسیم
• منیزیم
• پتاسیم
• سدیم
• کلرید
• سولفات

آلاینده‌های خاص:

• سیانید
• فنل
• هیدروکربن‌های نفتی

مواد معلق:

• ذرات جامد معلق در فاضلاب، مانند شن، ماسه، چربی و روغن.

گازها:

• متان
• دی اکسید کربن
• سولفید هیدروژن

غلظت این مواد شیمیایی معدنی می‌تواند در فاضلاب‌های مختلف به طور قابل توجهی متفاوت باشد و به عواملی مانند نوع فعالیت، فرآیندهای تصفیه فاضلاب و مقررات محلی بستگی دارد.

تاثیرات زیست محیطی:

مواد شیمیایی معدنی موجود در فاضلاب می‌توانند اثرات مخربی بر محیط زیست داشته باشند. به عنوان مثال، نیتروژن و فسفر می‌توانند باعث رشد بیش از حد جلبک‌ها در آب‌ها شوند، که می‌تواند منجر به پدیده "کود دهی" و مرگ و میر آبزیان شود. فلزات سنگین می‌توانند در بافت‌های گیاهی و جانوری تجمع یابند و باعث سمیت شوند. مواد شیمیایی معدنی خاص، مانند سیانید و فنل، می‌توانند برای انسان و حیوانات سمی باشند.

کنترل و تصفیه:

برای کاهش اثرات زیست محیطی فاضلاب، از روش‌های مختلف تصفیه استفاده می‌شود. این روش‌ها می‌توانند شامل موارد زیر باشند:

• تصفیه اولیه: حذف مواد معلق و جامدات بزرگ.
• تصفیه ثانویه: تجزیه مواد آلی توسط میکروارگانیسم‌ها.
• تصفیه tertiary: حذف آلاینده‌های خاص، مانند فلزات سنگین و مواد شیمیایی

• تاثیرات زیست محیطی

  فاضلاب تصفیه نشده می تواند تأثیرات مخربی بر محیط زیست داشته باشد. برخی از مهمترین اثرات عبارتند از:

  • آلودگی آب: فاضلاب حاوی طیف گسترده ای از آلاینده ها از جمله مواد مغذی، فلزات سنگین، مواد شیمیایی خاص و مواد معلق است. هنگامی که فاضلاب تصفیه نشده به آب های سطحی، مانند رودخانه ها و دریاچه ها تخلیه می شود، می تواند باعث آلودگی آب شود. این می تواند منجر به رشد بیش از حد جلبک، مرگ آبزیان و کاهش کیفیت آب آشامیدنی شود
  • آلودگی خاک: فاضلاب نیز می تواند خاک را آلوده کند. هنگامی که فاضلاب به زمین اعمال می شود یا فاضلاب لجن روی خاک پخش می شود، آلاینده ها می توانند به خاک نفوذ کنند و آب های زیرزمینی را آلوده کنند. این می تواند بر سلامت انسان و محیط زیست تأثیر بگذارد
  • آلودگی هوا: فاضلاب می تواند باعث آلودگی هوا نیز شود. هنگامی که فاضلاب تجزیه می شود، گازهای متان و دی اکسید کربن را آزاد می کند. این گازهای گلخانه ای به گرم شدن کره زمین کمک می کنند. علاوه بر این، فاضلاب می تواند حاوی ترکیبات آلی فرار باشد که می تواند به تشکیل مه دود و سایر مشکلات کیفیت هوا کمک کند

  • آسیب به اکوسیستم های آبی: فاضلاب می تواند به اکوسیستم های آبی آسیب برساند. مواد مغذی موجود در فاضلاب می تواند باعث رشد بیش از حد جلبک شود که می تواند منجر به پدیده "کود دهی" شود. این می تواند منجر به مرگ آبزیان شود زیرا جلبک ها اکسیژن موجود در آب را مصرف می کنند. علاوه بر این، فلزات سنگین و مواد شیمیایی موجود در فاضلاب می تواند برای ماهی ها و سایر حیوانات آبزی سمی باشد.

  • بیماری های انسانی: فاضلاب می تواند باعث بیماری های انسانی شود. باکتری ها، ویروس ها و انگل های موجود در فاضلاب می توانند باعث بیماری هایی مانند اسهال، وبا و هپاتیت شوند. این بیماری ها به ویژه در جوامعی که به سیستم های بهداشتی مناسب دسترسی ندارند، شایع هستند

    اینها تنها تعدادی از اثرات زیست محیطی فاضلاب تصفیه نشده هستند. تصفیه مناسب فاضلاب برای محافظت از محیط زیست و سلامت انسان ضروری است

    کنترل و تصفیه

  • 

  • برای کاهش اثرات زیست محیطی فاضلاب، از روش های مختلف تصفیه استفاده می شود که به طور کلی به سه دسته اصلی تقسیم می شوند:

    1. تصفیه اولیه:

    هدف از تصفیه اولیه حذف مواد معلق و جامدات بزرگ از فاضلاب است. این امر معمولاً از طریق غربالگری، ته نشینی و شناورسازی انجام می شود. در غربالگری، از صفحه های مشبک برای حذف ذرات بزرگ مانند چوب، پلاستیک و پارچه استفاده می شود. ته نشینی به ذرات کوچکتر اجازه می دهد تا در کف مخازن ته نشین شوند، در حالی که شناورسازی ذرات چربی و روغن را به سطح مخازن هدایت می کند.

    2. تصفیه ثانویه:

    هدف از تصفیه ثانویه تجزیه مواد آلی موجود در فاضلاب است. این امر معمولاً از طریق فرآیندهای بیولوژیکی انجام می شود که در آن از میکروارگانیسم ها برای تجزیه مواد آلی به ترکیبات ساده تر مانند دی اکسید کربن و آب استفاده می شود. متداول ترین روش های تصفیه ثانویه عبارتند از:

    • لجن فعال: در این روش، فاضلاب با مخلوطی از لجن فعال، که حاوی میکروارگانیسم های تصفیه کننده فاضلاب است، هوادهی می شود.
    • فیلترهای بیولوژیکی: در این روش، فاضلاب از روی بسترهای پر از مواد معدنی مانند شن و ماسه که میکروارگانیسم ها روی آنها رشد می کنند، عبور داده می شود.
    • لاگون های تثبیت: در این روش، فاضلاب در حوضچه های کم عمق به نام لاگون ها نگهداری می شود تا میکروارگانیسم ها به طور طبیعی آن را تجزیه کنند.

    3. تصفیه tertiary:

    هدف از تصفیه tertiary حذف آلاینده های خاص از فاضلاب است که ممکن است در تصفیه اولیه و ثانویه به طور کامل حذف نشده باشند. این آلاینده ها می توانند شامل فلزات سنگین، مواد شیمیایی خاص و مواد مغذی باشند. روش های متعددی برای تصفیه tertiary وجود دارد، از جمله:

    • مبادله یونی: این روش از رزین های تبادل یونی برای حذف فلزات سنگین از فاضلاب استفاده می کند.
    • جذب کربن فعال: این روش از کربن فعال برای جذب مواد شیمیایی آلی از فاضلاب استفاده می کند.
    • فیلتراسیون با غشا: این روش از غشاهای نیمه تراوا برای حذف ذرات ریز و آلاینده ها از فاضلاب استفاده می کند.

    انتخاب روش های تصفیه مناسب به نوع فاضلاب، مقررات محلی و اهداف تصفیه مورد نظر بستگی دارد.

    مزایای تصفیه فاضلاب:

    • محافظت از منابع آب: تصفیه فاضلاب به جلوگیری از آلودگی آب های سطحی و زیرزمینی کمک می کند.
    • محافظت از سلامت انسان: تصفیه فاضلاب به کاهش خطر بیماری های منتقله از طریق آب کمک می کند.
    • محافظت از اکوسیستم ها: تصفیه فاضلاب به محافظت از اکوسیستم های آبی و سلامتی آنها کمک می کند.
    • کاهش آلودگی هوا: تصفیه فاضلاب به کاهش انتشار گازهای گلخانه ای و سایر آلاینده های هوا کمک می کند.

    نتیجه گیری:

    تصفیه فاضلاب برای محافظت از محیط زیست و سلامت انسان ضروری است. با استفاده از روش های مختلف تصفیه، می توان آلاینده ها را از فاضلاب حذف کرد و آن را به آبی سالم تبدیل کرد که می توان از آن برای مصارف مختلف مانند آبیاری، آبرسانی مجدد و حتی آشامیدنی استفاده کرد

  • (((آخرین وضعیت تامین آب شرب در تهران)))